Podejście to uwzględnia, często pomijany w innych podejściach psychoterapeutycznych, aspekt neurofizjologiczny. EMDR wykorzystuje naturalne właściwości mózgu - stymulację mózgu, lewej i prawej półkuli, poprzez ruch gałek ocznych, bodźce dźwiękowe lub dotykowe, do uwolnienia zablokowanej części mózgu, dzięki wytworzeniu nowych połączeń. Stymulacja odbywa się w pełnej świadomości (w odróżnieniu od hipnozy) i jest w pełni bezpieczna. Analogicznie do rehabilitacji np. po udarze, gdzie poprzez ćwiczenia fizyczne tworzą się nowe połączenia w mózgu i część uszkodzona wraca do zdrowia.

 

Podejście wykorzystywane jest w leczeniu traum powstałych w wyniku stresu spowodowanego:

  • wypadkiem, napadem, katastrofą, gwałtem itp.

  • przemocą fizyczną i/lub psychiczną w dzieciństwie lub innym okresie życia,

  • teoretycznie małymi  zdarzeniami  mającymi  jednak duży wpływ na dalsze życie (np. zawstydzenie, ośmieszenie, wyśmianie itp. np. w szkole.

 

Terapię EMDR wykorzystuje  się również w leczeniu uzależnień docierając do przyczyny problemu, którym najczęściej są traumy. W tradycyjnym leczeniu uzależnień  pracuje się jedynie na objawach, pomijając to co jest najważniejsze (przyczynę). 

Jak długo trwa terapia?

 

Długość terapii uzależniona jest od wielu czynników, m.in.: od charakteru traumy, wieku jej powstania, temperamentu osoby, doświadczeń po traumie i otrzymanego wsparcia.

W przypadku pojedynczej traumy, terapia może trwać krócej, natomiast osoby, które dorastały w chronicznym stresie czy też zaznały krzywdy ze strony bliskich, mogą potrzebować dwóch lat lub więcej systematycznej pracy.

 O TERAPII EMDR 

   DOM   PRZYJACIÓŁ

 

 

PSYCHOTERAPIA i EDUKACYJA

f

DOM PRZYJACIÓŁ 

 

ul. Wodociągowa 9 m.8

05-070 Sulejówek k. Warszawy

 

e-mail: osrodek@domprzyjaciol.pl

 

tel. 509609280

Francine Shapiro w 1987 r.  w czasie zmagania się z chorobą nowotworową zauważyła, że szybkie i powtarzające się ruchy gałek ocznych przynosiły jej ulgę zmniejszając intensywność niepokojących myśli i emocji.

 

Aby sprawdzić na ile trafna była jej obserwacja, przeprowadziła swoje pierwsze badania i już w 1989 roku, na łamach Journal of Traumatic Stress, opublikowała jego wyniki, potwierdzające skuteczność wykorzystywania w określony sposób ruchu gałek ocznych.

 

Od tych pierwszych badań, gdzie wykazano jedynie skuteczność szybkich ruchów gałek ocznych w redukcji stresu, terapia EMDR rozwijała się i ewoluowała, by w końcu stać się bardzo rozbudowanym formą psychoterapii, podczas której pracuje się zarówno z silnymi emocjami, jak i negatywnymi przekonaniami oraz rekcjami z ciała.

 

Wszystko to jest możliwe, ponieważ terapia EMDR bazuje na naturalnej zdolności, jaką posiada nasz mózg, a która pozwala na leczenie urazów psychicznych.

 

Proces ten jest podobny do gojenia się rany. Gdy jakieś ciało obce lub powtarzające się urazy podrażniają ranę – gojenie zostaje zablokowane.

W takich wypadkach dopiero interwencja z zewnątrz pozwala na wznowienie tego procesu.

 

Dokładnie tak samo dzieje się w przypadku urazów psychicznych. Większość trudnych dla psychiki wydarzeń „goi się”, czy też mówiąc językiem terapii EMDR – przetwarza się sama. Proces ten obejmuje m.in. komunikację między ciałem migdałowatym (które odpowiada za sygnał alarmowy w momencie stresujących wydarzeń oraz odgrywa kluczową rolę w tworzeniu i przechowywaniu wspomnień emocjonalnych), hipokampem (który pomaga w procesie uczenia się, zawiera wspomnienia o bezpieczeństwie i niebezpieczeństwie), a korą przedczołową (która analizuje i kontroluje zachowanie, emocje oraz umożliwia poznawcze przetworzenie danego wspomnienia, nadaje kontekst czasowy).

 

Terapia EMDR jest na tyle uniwersalna, iż może być adresowana do bardzo różnych grup pacjentów, niezależnie od ich wieku czy stanu fizycznego. Możemy wykorzystywać ją pomagając zarówno małym dzieciom jak i osobom starszym, osobom fizycznie zdrowym jak i chorym, np. onkologicznie czy chorym na Alzheimera.

 

Innym ważnym aspektem szerokiego spektrum oddziaływań terapii EMDR, jest jej zastosowanie wobec różnego rodzaju problemów m.in. zespołu stresu pourazowego, zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, zaburzeń odżywiania, uzależnień od substancji psychoaktywnych, zaburzeń osobowości, dysocjacyjnych i wielu innych. Coraz częściej wykorzystywana jest również w czasie interwencji kryzysowej oraz w pracy z bólem chronicznym i fantomowym. 

 

Obecnie terapia EMDR jest rekomendowana przez WHO, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i Psychologiczne oraz Międzynarodową Organizację Stresu Traumatycznego jako skuteczna metoda leczenia stresu pourazowego. Terapia EMDR została również uznana za skuteczną formę terapii przez Departament Spraw Weteranów i Departament Obrony USA, Izraelską Krajową Radę Zdrowia Psychicznego, Departament Zdrowia Wielkiej Brytanii i wiele innych międzynarodowych agencji zajmujących się zdrowiem. Więcej szczegółowych informacji dotyczących rekomendacji oraz artykułów można znaleźć na:

https://www.emdr.com/research-overview

 

 

Podczas terapii EMDR  terapeuta pracuje z Pacjentem na emocjach, reakcjach z ciała i nad negatywnymi przekonaniami na swój temat oraz na temat otaczającego nas świata.

 

Z jednej strony wydaje się, że to bardzo nieprzyjemne wracać do tych trudnych przeżyć, ale należy pamiętać, że osoby, które doświadczyły bolesnych ran i tak niemalże nieustannie odtwarzają te emocje w życiu codziennym. Dzieje się tak, dlatego, że na poziomie układu nerwowego przetwarzanie doświadczenia traumatycznego zostało zablokowane.

 

Celem terapii EMDR jest przywrócenie naturalnego funkcjonowania obu półkul mózgu w przetwarzaniu doświadczeń. Dzieje się to np. za pomocą stymulacji gałek ocznych  - wodzenie oczami za ręką terapeuty.  Stąd nazwa EMDR  (eye movement desensitization and reprocessing, co w tłumaczeniu na język polski oznacza odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchu gałek ocznych). Podczas sesji pacjent przetwarza przeżycie z przeszłości i nadaje mu nowe znaczenie, dzięki czemu odczuwa ulgę.

 

Źródło: https://emdr.org.pl/o-emdr/

 

Terapia EMDR (z angielskiego – Eye Movement Desensitization and Reprocesing), którą ponad 30 lat temu zapoczątkowały obserwacje i badania przeprowadzone przez Francine Shapiro, jest bardzo prężnie rozwijającą się formą psychoterapii, zyskującą wielu zwolenników na całym świecie. EMDR łączy w sobie elementy wielu podejść psychoterapeutycznych, jednakże nie wymaga ani szczegółowej narracji traumatycznego wydarzenia, ani prac domowych.